Wprowadzenie: Unterschied zwischen den Versionen
Zeile 1: | Zeile 1: | ||
− | + | II połowa XX wieku w Polsce, będącej krajem socjalistycznym, była czasem przeżywania kryzysu ideologicznego, gospodarczego oraz politycnego. Na tle ideologicznym powoli uwidaczniał się proces destalinizacji systemu, w którym to przywódca sowiecki, Józef Stalin, dopuścił się licznych wypaczeń. Opozycja polskiej sceny politycznej nie miała realnego wpływu na władzę, a przejawy sprzeciwu były natychmiast karane. Rozpoczęto także proces inwigilacji i zastraszania społeczeństwa, szykanowanie instytucji Kościoła katolickiego (aresztowanie prymasa Polski kardynała Stefana Wyszyńskiego). | |
− | + | W trudnej sytuacji znalazła się również polska gospodarka, do czego przyczyniły się wydarzenia rozpoczęte w czerwcu 1956 roku. Strajki robotnicze wybuchły w Zakładach im. Józefa Stalina w Poznaniu, a następnie w innych fabrykach kraju. ich hasłem przewodnim było "chcemy chleba i wolności". Podczas gdy robotnicy strajkowali w zakładach, odbywały się targi poznańskie, które znacząco przyczyniły się do nagłośnienia sytuacji w Polsce. Zmianie uległa również sytuacja polityczna w Polsce. W marcu 1956 roku zmarł Bolesław Bierut, I Sekretarz KC PZPR. Po jego śmierci władzę w kraju objął Edward Ochab, co doprowadziło do rozłamu w partii komonistycznej. Jeszcze w tym samym roku wybrano Władysława Gomułkę na szefa KC PZPR. | |
− | + | Rozłam był zauważalny również w społeczeństwie polskim. Podzielone było na zwolenników władzy komunistycznej, jak i na "wrogów ludu". Ludność chciała liberalizacji życia. Z kolei władze starały się za wszelką cenę przyslonić problemy gospodarcze i polityczne kraju. Negatywne nastroje wśród społeczeństwa wywowłały wydarzenia związane z obchodami milenijnymi państwa oraz stale pogarszajaca się sytuacja gospodarcza i działania antysyjonistyczne. W czerwcu 1967 roku odbył się Kongres Zwiózków Zawodowych, na którym Władysław Gomułka poruszył temat dotyczący Żydów, walk Izraela z Arabammi. Użył wtedy terminu "piąta kolumna" w stosunku do Żydów polskich, co zaogniło stosunki między nimi a Polakami. wielu Żydów opuściło wtedy Polskę. | |
− | + | Rok 1968 w [http://pl.wikipedia.org/wiki/Polska Polsce] to splot trzech przeplatających się zdarzeń. Związane one były z zawiedzionymi nadziejami pokładanymi w [http://pl.wikipedia.org/wiki/W%C5%82adys%C5%82aw_Gomu%C5%82ka Władysławie Gomułce], który przejął władzę w 1956 r. w wyniku [http://pl.wikipedia.org/wiki/Pozna%C5%84ski_Czerwiec wydarzeń czerwcowych] w [http://pl.wikipedia.org/wiki/Pozna%C5%84 Poznaniu]. Porównać je można z protestami robotników [http://pl.wikipedia.org/wiki/Niemiecka_Republika_Demokratyczna NRD] trzy lata wcześniej. Sytuację tę określa się końcem [http://pl.wikipedia.org/wiki/Stalinizm stalinizmu] w Polsce i początkiem odwilży, jak również początkiem własnej drogi do [http://pl.wikipedia.org/wiki/Socjalizm socjalizmu] forsowanej przez I sekretarza [http://pl.wikipedia.org/wiki/Polska_Zjednoczona_Partia_Robotnicza PZPR]. Nie trwała ona jednak długo. | |
Version vom 12. April 2016, 12:47 Uhr
II połowa XX wieku w Polsce, będącej krajem socjalistycznym, była czasem przeżywania kryzysu ideologicznego, gospodarczego oraz politycnego. Na tle ideologicznym powoli uwidaczniał się proces destalinizacji systemu, w którym to przywódca sowiecki, Józef Stalin, dopuścił się licznych wypaczeń. Opozycja polskiej sceny politycznej nie miała realnego wpływu na władzę, a przejawy sprzeciwu były natychmiast karane. Rozpoczęto także proces inwigilacji i zastraszania społeczeństwa, szykanowanie instytucji Kościoła katolickiego (aresztowanie prymasa Polski kardynała Stefana Wyszyńskiego).
W trudnej sytuacji znalazła się również polska gospodarka, do czego przyczyniły się wydarzenia rozpoczęte w czerwcu 1956 roku. Strajki robotnicze wybuchły w Zakładach im. Józefa Stalina w Poznaniu, a następnie w innych fabrykach kraju. ich hasłem przewodnim było "chcemy chleba i wolności". Podczas gdy robotnicy strajkowali w zakładach, odbywały się targi poznańskie, które znacząco przyczyniły się do nagłośnienia sytuacji w Polsce. Zmianie uległa również sytuacja polityczna w Polsce. W marcu 1956 roku zmarł Bolesław Bierut, I Sekretarz KC PZPR. Po jego śmierci władzę w kraju objął Edward Ochab, co doprowadziło do rozłamu w partii komonistycznej. Jeszcze w tym samym roku wybrano Władysława Gomułkę na szefa KC PZPR.
Rozłam był zauważalny również w społeczeństwie polskim. Podzielone było na zwolenników władzy komunistycznej, jak i na "wrogów ludu". Ludność chciała liberalizacji życia. Z kolei władze starały się za wszelką cenę przyslonić problemy gospodarcze i polityczne kraju. Negatywne nastroje wśród społeczeństwa wywowłały wydarzenia związane z obchodami milenijnymi państwa oraz stale pogarszajaca się sytuacja gospodarcza i działania antysyjonistyczne. W czerwcu 1967 roku odbył się Kongres Zwiózków Zawodowych, na którym Władysław Gomułka poruszył temat dotyczący Żydów, walk Izraela z Arabammi. Użył wtedy terminu "piąta kolumna" w stosunku do Żydów polskich, co zaogniło stosunki między nimi a Polakami. wielu Żydów opuściło wtedy Polskę.
Rok 1968 w Polsce to splot trzech przeplatających się zdarzeń. Związane one były z zawiedzionymi nadziejami pokładanymi w Władysławie Gomułce, który przejął władzę w 1956 r. w wyniku wydarzeń czerwcowych w Poznaniu. Porównać je można z protestami robotników NRD trzy lata wcześniej. Sytuację tę określa się końcem stalinizmu w Polsce i początkiem odwilży, jak również początkiem własnej drogi do socjalizmu forsowanej przez I sekretarza PZPR. Nie trwała ona jednak długo.
Władysław Gomułka przemawia na wiecu w 1956 r.