Interwencja w Czechosłowacji
Napięcia w Polsce nie były jedynymi w bloku wschodnim. W Czechosłowacji doszło do zmiany na szczycie władzy. Alexander Dubcek starał się przeprowadzić reformy w kraju, które zaniepokoiły przywódców bloku wschodniego, przede wszystkim Leonida Breżniewa, jak również Władysława Gomułkę i Waltera Ulbrichta. Przywódcy bloku wschodniego postulowali uspokojenie sytuacji w Czechosłowacji. Służyła temu interwencja Układu Warszawskiego. Wojska polskie prowadzone przez generała Jaruzelskiego weszły w skład Grupy Armii ,,Północ” pod dowództwem generała armii Iwana Pawłowskiego. Wojsko polskie interweniowało 22 sierpnia 1968 r. Polskim sektorem okupacyjnym był rejon Hradca Kralove oraz Ołomuńca. Wojskowe straty polskie wyniosły 10 żołnierzy. Interwencja zakończyła się obaleniem Dubceka i osadzeniem u władzy KPCZ z Gustawem Husakiem na czele. Polacy okazywali swoje niezadowolenie wobec interwencji zbrojnej. Do tragicznych wydarzeń doszło m.in. podczas uroczystości dożynkowych w dniu 8 września 1968 r. na Stadionie X - lecia, w trakcie których samospalenia dokonał Ryszard Siwiec. Pomimo licznych naocznych świadków czyn ten przeszedł bez większego echa. Samego Siwca próbowano odratować przewożąc go do szpitala, w którym zmarł cztery dni później. W wyniku tych wydarzeń a także pogarszającej się sytuacji materialnej, dwa lata później Władysław Gomułka został odsunięty od władzy.
Oficerowie polscy w Czechosłowacji podczas interwencji wojsk Układu Warszawskiego.
gen. Wojciech Jaruzelski.
Ryszard Siwiec w akcie samospalenia.
