Protesty studenckie: Unterschied zwischen den Versionen
| Zeile 1: | Zeile 1: | ||
| − | Kilka miesięcy później doszło do zaostrzenia linii partii. Zaowocowało to rosnącym niezadowoleniem społecznym, wzmacnianym brakami zaopatrzenia i niedostatkiem mieszkań. Czarę goryczy przelało zdjęcie z afisza ,, | + | Kilka miesięcy później doszło do zaostrzenia linii partii. Zaowocowało to rosnącym niezadowoleniem społecznym, wzmacnianym brakami zaopatrzenia i niedostatkiem mieszkań. Czarę goryczy przelało zdjęcie z afisza ,,[http://pl.wikipedia.org/wiki/Dziady_(dramat) Dziadów]” [http://pl.wikipedia.org/wiki/Adam_Mickiewicz Adama Mickiewicza] w reżyserii [http://pl.wikipedia.org/wiki/Kazimierz_Dejmek Kazimierza Dejmka]. Spowodowało to 30 stycznia 1968 r. wyjście na warszawskie ulice studentów. Zdjęcie ze sceny było wynikiem antyradzieckiej interpretacji sztuki. Protesty obejmowały z każdym dniem nowe tereny. W wyniku tego wystąpienia lokalne przerodziły się w ogólnopolskie. Spotkało się to z gwałtowną reakcją władzy. Protesty studenckie zostały rozbite przez organy siłowe. Wzmocnione były one oddziałami ,,prawomyślnych” robotników. Jednocześnie organizowali oni pikiety, na których nieśli hasła: ,,Studenci do nauki”, ,,Oddzielić ziarno od plew”, czy ,,Chłopskie i robotnicze dzieci na uniwersytety”. Doprowadziło to do otwartego konfliktu pomiędzy wyżej wymienionymi grupami społecznymi. Do stłumienia tych protestów władza wykorzystała robotników będąc nauczona doświadczeniami poznańskiego czerwca. Wystąpienia te zostały spacyfikowane wraz z końcem marca. Skutkiem tych niepokojów społecznych były liczne represje w postaci wzrostu aktywności [http://pl.wikipedia.org/wiki/Cenzura_w_Polskiej_Rzeczypospolitej_Ludowej cenzury], wzmożenia inwigilacji studenckiej, utrudnienia wyjazdów zagranicznych oraz wydalania studentów z uczelni. |
Version vom 29. April 2015, 15:17 Uhr
Kilka miesięcy później doszło do zaostrzenia linii partii. Zaowocowało to rosnącym niezadowoleniem społecznym, wzmacnianym brakami zaopatrzenia i niedostatkiem mieszkań. Czarę goryczy przelało zdjęcie z afisza ,,Dziadów” Adama Mickiewicza w reżyserii Kazimierza Dejmka. Spowodowało to 30 stycznia 1968 r. wyjście na warszawskie ulice studentów. Zdjęcie ze sceny było wynikiem antyradzieckiej interpretacji sztuki. Protesty obejmowały z każdym dniem nowe tereny. W wyniku tego wystąpienia lokalne przerodziły się w ogólnopolskie. Spotkało się to z gwałtowną reakcją władzy. Protesty studenckie zostały rozbite przez organy siłowe. Wzmocnione były one oddziałami ,,prawomyślnych” robotników. Jednocześnie organizowali oni pikiety, na których nieśli hasła: ,,Studenci do nauki”, ,,Oddzielić ziarno od plew”, czy ,,Chłopskie i robotnicze dzieci na uniwersytety”. Doprowadziło to do otwartego konfliktu pomiędzy wyżej wymienionymi grupami społecznymi. Do stłumienia tych protestów władza wykorzystała robotników będąc nauczona doświadczeniami poznańskiego czerwca. Wystąpienia te zostały spacyfikowane wraz z końcem marca. Skutkiem tych niepokojów społecznych były liczne represje w postaci wzrostu aktywności cenzury, wzmożenia inwigilacji studenckiej, utrudnienia wyjazdów zagranicznych oraz wydalania studentów z uczelni.
