Protesty studenckie: Unterschied zwischen den Versionen
Wegi68 (Diskussion | Beiträge) |
|||
| (Eine dazwischenliegende Version von einem Benutzer wird nicht angezeigt) | |||
| Zeile 1: | Zeile 1: | ||
| − | Kilka miesięcy później doszło do zaostrzenia linii partii. Zaowocowało to rosnącym niezadowoleniem społecznym, wzmacnianym brakami zaopatrzenia i niedostatkiem mieszkań. Czarę goryczy przelało zdjęcie z afisza ,, | + | ==Polska wersja== |
| + | <br /> | ||
| + | Kilka miesięcy później doszło do zaostrzenia linii partii. Zaowocowało to rosnącym niezadowoleniem społecznym, wzmacnianym brakami zaopatrzenia i niedostatkiem mieszkań. Czarę goryczy przelało zdjęcie z afisza ,,[http://pl.wikipedia.org/wiki/Dziady_(dramat) Dziadów]” [http://pl.wikipedia.org/wiki/Adam_Mickiewicz Adama Mickiewicza] w reżyserii [http://pl.wikipedia.org/wiki/Kazimierz_Dejmek Kazimierza Dejmka]. Spowodowało to 30 stycznia 1968 r. wyjście na warszawskie ulice studentów. Zdjęcie ze sceny było wynikiem antyradzieckiej interpretacji sztuki. Protesty obejmowały z każdym dniem nowe tereny. W wyniku tego wystąpienia lokalne przerodziły się w ogólnopolskie. Spotkało się to z gwałtowną reakcją władzy. Protesty studenckie zostały rozbite przez organy siłowe. Wzmocnione były one oddziałami ,,prawomyślnych” robotników. Jednocześnie organizowali oni pikiety, na których nieśli hasła: ,,Studenci do nauki”, ,,Oddzielić ziarno od plew”, czy ,,Chłopskie i robotnicze dzieci na uniwersytety”. Doprowadziło to do otwartego konfliktu pomiędzy wyżej wymienionymi grupami społecznymi. Do stłumienia tych protestów władza wykorzystała robotników będąc nauczona doświadczeniami poznańskiego czerwca. Wystąpienia te zostały spacyfikowane wraz z końcem marca. Skutkiem tych niepokojów społecznych były liczne represje w postaci wzrostu aktywności [http://pl.wikipedia.org/wiki/Cenzura_w_Polskiej_Rzeczypospolitej_Ludowej cenzury], wzmożenia inwigilacji studenckiej, utrudnienia wyjazdów zagranicznych oraz wydalania studentów z uczelni. | ||
| + | |||
| + | ==Deutsche Version== | ||
| + | <br /> | ||
| + | Ein paar Monate später kam es zu Verschärfungen der Parteilinie. Als Ergebnis gab es wachsende Unzufriedenheit der Gesellschaft, verstärkt mit Mangel bei der Wohnungsversorgung. Das Fass lief über, als die letzte Aufführung von "Dziady" – das Werk von Adam Mickiewicz, in Regie von Kazimierz Dejmek – angekündigt wurde. Dies führte zu einer Demonstration der Studierenden, die am 30. Januar 1968 organisiert wurde. Das Theaterstuck „Dziady“ wurde als antirussisch interpretiert und aus den Spielplänen der Theater entfernt. Von Tag zu Tag haben die Proteste neue Bereiche umfasst. Infolge dessen haben sich die lokalen Demonstrationen auf das ganze Land übertragen. Die Regierung reagierte sehr heftig. Die Studentenproteste wurden von den Einheiten der Miliz aufgelöst. Sie wurden mit Truppen von „loyalen“ Arbeitern verstärkt. Gleichzeitig haben sie Plakate organisiert, auf den die Schlagwörter: „Studierende zum Lernen“, „Das Korn vom Spreu trennen“ und „Landwirt und Arbeiter Kinder auf Universitäten“ verkündet wurden. Das führte zum offenem Konflikt zwischen den vorgenannten Gesellschaftsgruppen. Um die Proteste niederzuschlagen hat die Regierung, die schon von den Erfahrungen vom Juni im Poznań lernte, die Arbeiter benutzt. Die Demonstrationen wurden Ende Marz beendet. Als Folgen von diesen sozialen Unruhen wurden viele Repressionen in Form von Verstärkung der Zensur, Intensivierung der Überwachung der Studierenden, Behinderung der Auslandreisen und Entfernen der Studierenden von Universitäten eingeführt. | ||
Aktuelle Version vom 5. Dezember 2017, 15:15 Uhr
Polska wersja
Kilka miesięcy później doszło do zaostrzenia linii partii. Zaowocowało to rosnącym niezadowoleniem społecznym, wzmacnianym brakami zaopatrzenia i niedostatkiem mieszkań. Czarę goryczy przelało zdjęcie z afisza ,,Dziadów” Adama Mickiewicza w reżyserii Kazimierza Dejmka. Spowodowało to 30 stycznia 1968 r. wyjście na warszawskie ulice studentów. Zdjęcie ze sceny było wynikiem antyradzieckiej interpretacji sztuki. Protesty obejmowały z każdym dniem nowe tereny. W wyniku tego wystąpienia lokalne przerodziły się w ogólnopolskie. Spotkało się to z gwałtowną reakcją władzy. Protesty studenckie zostały rozbite przez organy siłowe. Wzmocnione były one oddziałami ,,prawomyślnych” robotników. Jednocześnie organizowali oni pikiety, na których nieśli hasła: ,,Studenci do nauki”, ,,Oddzielić ziarno od plew”, czy ,,Chłopskie i robotnicze dzieci na uniwersytety”. Doprowadziło to do otwartego konfliktu pomiędzy wyżej wymienionymi grupami społecznymi. Do stłumienia tych protestów władza wykorzystała robotników będąc nauczona doświadczeniami poznańskiego czerwca. Wystąpienia te zostały spacyfikowane wraz z końcem marca. Skutkiem tych niepokojów społecznych były liczne represje w postaci wzrostu aktywności cenzury, wzmożenia inwigilacji studenckiej, utrudnienia wyjazdów zagranicznych oraz wydalania studentów z uczelni.
Deutsche Version
Ein paar Monate später kam es zu Verschärfungen der Parteilinie. Als Ergebnis gab es wachsende Unzufriedenheit der Gesellschaft, verstärkt mit Mangel bei der Wohnungsversorgung. Das Fass lief über, als die letzte Aufführung von "Dziady" – das Werk von Adam Mickiewicz, in Regie von Kazimierz Dejmek – angekündigt wurde. Dies führte zu einer Demonstration der Studierenden, die am 30. Januar 1968 organisiert wurde. Das Theaterstuck „Dziady“ wurde als antirussisch interpretiert und aus den Spielplänen der Theater entfernt. Von Tag zu Tag haben die Proteste neue Bereiche umfasst. Infolge dessen haben sich die lokalen Demonstrationen auf das ganze Land übertragen. Die Regierung reagierte sehr heftig. Die Studentenproteste wurden von den Einheiten der Miliz aufgelöst. Sie wurden mit Truppen von „loyalen“ Arbeitern verstärkt. Gleichzeitig haben sie Plakate organisiert, auf den die Schlagwörter: „Studierende zum Lernen“, „Das Korn vom Spreu trennen“ und „Landwirt und Arbeiter Kinder auf Universitäten“ verkündet wurden. Das führte zum offenem Konflikt zwischen den vorgenannten Gesellschaftsgruppen. Um die Proteste niederzuschlagen hat die Regierung, die schon von den Erfahrungen vom Juni im Poznań lernte, die Arbeiter benutzt. Die Demonstrationen wurden Ende Marz beendet. Als Folgen von diesen sozialen Unruhen wurden viele Repressionen in Form von Verstärkung der Zensur, Intensivierung der Überwachung der Studierenden, Behinderung der Auslandreisen und Entfernen der Studierenden von Universitäten eingeführt.
